Kupa kızına mektuplar -2 | masal

Merhaba. Son mektubumun üzerinden epey bir süre geçti farkındayım. Çok da değil aslında şimdi baktım bir ay falan olmuş ama ben bu mektubu sonlandırana kadar kaç ay olur onu kestiremiyorum şu an :) Seni bu satırlara sığdırmak çok zor. Tebriz'de başladım, İstanbul'da bitecek sanırım bu satırlar. En son rüyamdan bahsetmiştim seni her gördüğümde tekrar canlanan, beynimin kıvrımlarına kazınan, farklı farlı anlamlar yüklediğim rüyamdan. Rüya mıydı hala emin değilim hmm belki de bir masaldı geçmişten anımsadığım?

Düşününce aslında sen bir masalsın yıllar önce kaybolan. Hani bazı çocuklar vardır masal okumadan uyumayan, ben de onlardandım mesela annesi masal okumadan uyumayan. O zamanlar masalın ne olduğu önemli değildi benim için, okuyan annem olduktan sonra. Annem masalın taa kendisiydi. Okuduğu masallar onun ağzından çıkmadıkça bir anlamı olmayan boş laflardı sadece. Her bir kahramanın yerine onu koyduğum masallardı hepsi. Bazen pamuk prenses, bazen de pinokyoydu. Bazen güldüren bazen de hüzünlendirendi, kısacası her şeydi. Ağlamak bile onunla güzeldi.

Ama bir süre sonra beklenmedik bir anda masalım bitti benim. Gecelerim sessizleşti. Artık uykularım yalnız, hayallerim de renksizdi. Ne gülüyordum ne ağlıyordum. Belki de ondandır şimdilerde geceleri geç uyumam, rüya görememem, uykuları sevememem. Ama uzun seneler önce kaybettiğim, bir daha bulamayacağım sandığım masalımı o rüyada tekrar gördüm. Bu kez tek değil iki taneydi. Artık eminim kaybolan masalımsın sen benim. Yeniden beni canlandıracak yeniden renkli gecelerime kavuşturacak. Nasıl bir masalım diye sorma, masalsın işte geçmişte kaybolan şimdilerde bulduğum.

Yağmur yağarken avucuma doğan güneş olman dileğiyle..
-akaan-